Nowy rok i trochę zmian. Dwa miejsca odeszły w niebyt tzn. jedno już, a następne już na belce startowej i odleeeeci.

Zatem jedno wspomnienie na rozruszanie szarych /niekoniecznie/ komórek

komu zakręciło się w głowie

 

I. 

ślady szminki na kołnierzu to zwykłe świństwo 

z pewnością nie wychyliłem szklanki mleka 

a jeśli już, był to napój ze zbyt wściekłej krowy, by obyło się bez konsekwencji. 

szczerze mówiąc, zapomniałem nawet o kwiatach. 

dasz wiarę, że to, czego się tak kurczowo trzymasz, to nie długopis? 

podpis składałem świadomy obowiązków: starannie, dopóki inwencji i sił. 

działo się aż sen ciężki zmorzył. 

skoro się nabroiło, to trzeba mocno wierzyć, że niemal wszystko da się naprawić. 

można zmienić lokal i zaginąć na zapleczu bez cienia złudzeń lub maszerować dalej. 

 

II. 

nawet popielniczka da się oczyścić z podejrzanych śladów  

pozwolę sobie nie zgodzić się z rytmem narzucanym przez koła historii 

przez zbyt staranne wychowanie coś się w nas przestawiło i pokiereszowało 

nadal tańczymy gdy zagrają /wolałbym jednak grać/ 

nie jest ważne kto gdzie i jak 

wodzimy wzrokiem za pałeczką dyrygenta 

czekając na nie znany nikomu sygnał

ignorujemy zasady pisowni

i nikogo to nie drażni 

 

 

 

z pozdrowieniem dla Meszuge

reTorsje

zbyt wiele słów na początku
cuda na patyku zawracanie wisły
ręka w rękę poklepywanie po plecach

wrzody w końcu pękły a i mleko skwaśniało
na omastę do pół litra trzysta procent normy
podobno na oprawców nie zabraknie sznura
na półkach została już tylko cierpliwość

choćbym się miał wywieźć za zieloną granicę
z przyprawioną mordą bądź gwiazdą davida
musisz przyznać że do trzech razy to fuszerka
żadna sztuka a teraz na mnie uprzejmie donieś
zablokuj podstaw nogę lub skreśl ze znajomych

tak mawiał mój dziadek prosto w oczy
ojca nie zacytuję bo słownictwo proletariackie
bez owijania w bawełnę godziło celniej toteż finał
wizyt bezpieczników był boleśnie przewidywalny

znowu rzucono między nas zbyt wiele słów
taki nawrót grypy żołądkowej lub wpływ kwantyfikatorów
co miały łączyć a dzielą skórę do spółki z niedźwiedziem

powróceni, wylądowani i odwróceni

zakaz palenia. na tarasie widokowym snują się gawędy,

rozmowy niezbyt kontrolowane. o tym, co warto przytulić

niemal za darmo. za oknem lunatykują bracia w wierze.

ucharakteryzowani na nowoczesnych europejczyków 

zadają sobie daremny trud wtopienia w barwny tłum.

a tam wężyki niewymowne prawdziwych tupolaków,

czyli poloneza czar. jacyś tacy, zbyt kolorowi zbliżają się

do bramy.

nie wolno palić, więc pchają swoje wózki bagażowe

przez strefę wolnocłową śniąc o niebieskich migdałach. 

obudzą się obsmarowani przez sąsiadów z foteli po prawicy.

z cudzymi dziećmi na ręku i garścią plotek wypuszczonych samopas.

pomińmy dantejskie sceny w drodze z ziemi wybranej i słowa gładkie,

jak tyłek koleżanki z biura, a grube podteksty walą po twarzy na odlew.

coś boli i będzie boleć, dopóki cała prawda nie popłynie z głośników

nad głową.

nadal nie wolno palić, ale można klaskać. wylądowani na spieczonej ziemi

przybysze mierzą innych swoja miarą, a może tylko nie przykładali się

do nauki i wydziwiają. ile bzdur mogą wypluć usta? coś się przyczaiło,

coś czyha u bram. a nad nami niebo nie skąpi dobrodziejstw

szaleństwa. pierwsze objawy za chwilę

przesłonią słońce.